Too many islands, too little time

Van Burma ging ik na onvergetelijke, nieuwe ervaringen op 18 maart terug naar Thailand. Na een pitstop + kleine voedselvergiftiging in Bangkok reisde ik enkele dagen later door naar de Thaise eilanden in het zuiden van Thailand. Voordat ik naar Burma reisde heb ik al even kunnen genieten van de Thaise stranden, zee en zon en die bevielen mij verdomd goed, dus ik keek hier na al het reizen echt naar uit. Van Koh Tao naar Koh Phangan naar Koh Samui naar Koh Lipe naar Koh Lanta en Ao Nang (Krabi).
Van backpacking naar flashpacking.
Van harde, houten ondergronden, een teiltje of een gat in de grond naar matrassen, overwegend warme douches en echte toiletten. WAAAAUWWW! Er ging een hele nieuwe (bekende) wereld voor me open. Wat-een-luxe! Maar deze luxe, ook wel toerisme genoemd, brengt ook een bijpassende prijs met zich mee. Van €2,50 – 7,- naar €10 – 15,- voor een bed en van nog geen €1,- voor een maaltijd naar €2,50 – 5,- of soms zelfs €15,- voor een luxe maaltijd. Dat is nog eens diep in het buideltje tasten zo op het eind van mijn reis. Nederland wordt écht onbetaalbaar! Gelukkig heb ik het afdingen de afgelopen 7 maanden veelvuldig kunnen oefenen. Eens zien of deze shopwijze in Nederland ook het gewenste effect zal hebben. Ik vrees het ergste… But never mind, dat zien we dan wel weer!
Ook de hoeveelheid toeristen was even wennen. Ondanks het low season zijn er in Thailand nog genoeg toeristen te vinden en voel ik me samen met mijn backpack soms bijna een buitenbeentje tussen alle hardcasekoffers. Het authentieke en peacefull Thailand is soms dan ook ver te zoeken. Maar dat mag de pret niet drukken, want genieten is het op elk eiland op zijn eigen manier wel!
Van helderblauw water en spectaculaire zonsondergangen op Koh Tao ging ik naar party-time op Koh Phangan. Helaas geen full-, half of blackmoonparty, maar de Thai kennen genoeg andere redenen voor een feestje, met of zonder vuurshow!
Door naar Koh Samui, waar ik een cursus origineel thaiboksen had gepland. Helaas werden het tien dagen in bed vanwege een fikse voorhoofdsholteontsteking. Weer eens wat anders… Na tien dagen was ik het goed zat en zat het thaiboksen er niet meer in, dus direct door naar Koh Lipe.
Koh Lipe was één en al chillen en relaxen. Reggea en ‘be zen’ waren hier de keywords. De hagelwitte stranden, het (wederom) helderblauwe water, geweldige snorkelplekken en de meest geweldige zonsop- en ondergangen waren na tien dagen in bed zeer welkom en een fijne bonus! Ik zat er weer helemaal in, wat is reizen toch fantastisch!!
Van het relaxte Koh Lipe hopte ik door naar het rustige Koh Lanta. Het meest actieve wat ik hier heb ondernomen is een bezoekje aan het national park en een tour rondom de Phi Phi eilanden. Liever lui dan moe en die witte stranden dwingen je nu eenmaal om je handdoekje er op te spreiden, er op te gaan liggen en er op te blijven liggen… Zeg nou zelf, daar kan ik toch niets aan doen?!
Iets eerder dan gepland (dit vanwege de Indiase hoteleigenaar die net iets te veel interesse in me had) ging ik door naar Ao Nang, oftewel Krabi. Hier kwam ik voor de verandering aan in de stromende regen. Juist, het regenseizoen is begonnen. Máár na regen komt zonneschijn, vooral in Thailand, dus die regen ben je zo weer vergeten en alles ziet er ineens veel beter uit. Krabi staat overdag gelijk aan zonnen tussen karstbergen, op James Bond stranden (onder andere de 9e James Bond film ‘The man with the golden gun’ is hier opgenomen). Wat wil je nog meer?! Oké, James Bond rennend over het strand… Next time! ’s Avonds zorgen drank en Jenga voor gezellige avonden in het hostel. Misschien iets té gezellig als je om 05.30 uur nog steeds Jenga aan het spelen bent en wacht op je pick-up naar Krabi Airport?! Ach, zoals ik al eerder heb gezegd, slapen doe ik wel weer als ik in Nederland ben;).

Maar dat is dit keer al héél snel! Sterker nog, terwijl ik het begin van dit verhaal schrijf vlieg ik boven de Indian Ocean, weg van Azië. Na 7 maanden reizen is het tijd om weer naar huis terug te keren. Tijd om daar een nieuw avontuur aan te gaan. Al flitst er op dit moment steeds vaker de gedachte door mijn hoofd of het wel écht een goede beslissing was om een enkeltje Amsterdam Schiphol Airport te kiezen.
Terug naar het ‘oude vertrouwde’ lijkt opeens wel erg saai en al ontdekt. Geen nieuwe indrukken, geen overvolle busritten, geen tempels, monniken en gebeden, geen hagelwitte stranden, geen eten bestellen met hand- en voetgebaren, geen koude douches, geen originele spicy noodlesoups & papaya salads, niet zoeken naar goedkope accommodatie in 30+ hitte met je backpack op je rug en geen nieuwe, internationale kennismakingen. Nog even en ik ga de harde bedden, simpele bugalows en wc’s zonder wc-papier nog missen! Nouja, aan alles komt een eind. En je moet altijd iets hebben om van te dromen en naar uit te kijken, dus laten we het positief houden en vooral uitkijken naar mijn eerstvolgende trip, zodra de gelegenheid zich aandoet!
Nog tien uur te gaan voordat ik weer voet op Nederlandse bodem zet, nog tien uur voordat ik ‘back to Dutch reality’ ben, maar ook nog tien uur voordat ik mijn familie en vrienden weer zie! Met gemengde gevoelens, héél véél ervaringen en levenslessen wijzer kom ik terug. Klaar voor een nieuw avontuur, wat dat ook mag zijn, waar dan ook!!

Heel veel dank aan allen die mijn verhalen met veel enthousiasme hebben gelezen en dank voor alle leuke reacties en ‘medeleven’. En nog speciale dank voor één van mijn reismaatjes én editor Lauren ;-). Dhanyabad, Cam o’n, Aw kohn, Kop jai lai lai, Kop khun kha &Ceizu Tinbade !!!!


Linda


FOTO’S zijn weer te bewonderen via: https://www.facebook.com/media/set/?set=a.725023080892717.1073741837.100001550954618&type=1&l=05956ea064


P.S. Niet genoeg kunnen krijgen van alle hilarische verhalen? Lauren en ik bereiden ons mentaal al voor op ons Cambodja verhaal, wat nog ontbreekt. Dus niet getreurd, er zal nog minstens één verhaal volgen ;-).